'Stille tocht' (02-01-2011)
The loneliness of the Long Distance Rider
Om zondagmorgen 2 januari gaat om 07:30 uur de wekker. Deze heb ik speciaal gezet omdat mijn (goede) voornemen is om vandaag te gaan fietsen. Even twijfel ik nog of ik zal gaan of niet; het bedje is immers wel erg lekker warm ... Maar ik heb de afgelopen dagen die extra oliebol(len) en biertje(s) genomen onder de toezegging dat ik deze calorieën er in het nieuwe jaar wel weer af zal fietsen. Beneden gekomen zie ik dat er een dunne sneeuwlaag buiten ligt en ook de berichtgeving op teletekst is weinig hoopgevend. Er wordt gewaarschuwd voor gladde wegen, dus ik ga maar eerst even buiten kijken hoe glad het nu werkelijk is. Het blijkt mee te vallen; er ligt weliswaar een laagje sneeuw, maar de onderlaag is niet bevroren en ik heb de indruk dat de dooi is ingezet. Bovendien heb ik mijn wielerkleding al aan en terugkeren naar bed is geen optie.
Iets voor half negen pak ik de fiets en ga op weg naar Morshuis. Ik heb me lekker warm aangekleed; vooral de pas gekregen oorwarmers zitten als gegoten. Het eerste stukje doe ik voorzichtig aan, maar de grote wegen zien er goed begaanbaar uit. Om tien over half negen wordt het startschot gegeven en na kort beraad wordt richting Zenderen gefietst. Er wordt weinig gesproken onderweg en het tempo gaat geleidelijk iets omhoog. Het fietspad is niet geheel sneeuwvrij, maar is goed begaanbaar. In Zenderen aangekomen, wordt de weg overgestoken richting ijsbaan. Nog steeds wordt er zwijgzaam doorgereden en het zonnetje probeert voorzichtig door de wolken te breken. Een prachtig gezicht in dit winterse landschap. Bij het AZC van Azelo wordt er dit keer niet gesprint wie het eerst boven op het viaduct is. Er wordt rechtdoor gefietst richting Twickel en bij de kruising nabij Delden wordt richting Borne gefietst. Het is nog steeds erg rustig onderweg, op een enkele wandelaar na.
Vandaag verricht ik opvallend veel kopwerk, maar het tempo ligt dusdanig dat ik hier geen bezwaar tegen maak. Het is heerlijk fietsen en de temperatuur is goed. In Borne aangekomen wordt voor het eerst gesproken onderweg. Een half ingehouden krachtterm klinkt nadat ik bijna onderuit ga na een iets te scherpe bocht. Richting Zenderen wordt weer gezwegen en lekker doorgetrapt. Na zo'n 30 kilometer te hebben gefietst komt Albergen weer in zicht. Ik neem nog even een kijkje bij de ijsbaan, waar wordt getraind door de jeugleden van de ijsclub. Dan ga ik huiswaarts waar een heerlijk warme douche op me wacht.
Ondanks de winterse taferelen was het een heerlijk tochtje, waarbij weinig werd gesproken en ik niet van kop af ben geweest. Dit geeft me een voldaan gevoel, ook al heb ik deze tocht solo gereden! ;-)
The Lone Rider