Het clubweekend 2009 van de Bokk’nrieders stond in het teken van de Vuelta. De start van de ronde van Spanje vond immers plaats in Assen en dit werd gecombineerd met een toertocht van 120 kilometer met start en finish op het TT-circuit. Op vrijdagmiddag 28 augustus vertrokken we met 14 renners vanaf Morshuis voor een ritje naar Eext. Dit kleine dorpje ligt op een kleine 20 kilometer van Assen en hier zouden we ons weekend verblijven. De bagage werd gebracht door Frank Geerdink, zodat wij iets na drieën zonder extra ballast konden vertrekken.
Via Uelsen, Emlichheim en Emmen, kwamen we terecht in Odoorn waar het tijd was voor een tussenstop bij de plaatselijke bakker. Ondanks het feit dat de “kloet’n stoet” in de aanbieding was, namen we allen een stuk heerlijk gebak bij de koffie.
Na nog een klein uurtje fietsen werd Eext bereikt, waar we het weekend zouden verblijven. Een heerlijk kopje warme soep stond op ons te wachten en ook de Hertog Jan van de tap smaakte prima. Na enige tijd kwam Frank onze spullen brengen en ook Maarten sloot zich aan bij het gezelschap.
Nadat we ons allen hadden omgekleed, werd de “tactiek” voor de volgende dag besproken. Het plan was simpel; volgens Theo Roelofs moesten we vanaf de eerste meters “volle bak” gaan om een goede tijd te registreren. En volgens hem zou de VAM-berg de scherprechter in de koers worden; hier zouden “de mannen van de jongens worden gescheiden”. De VAM-berg bleek een stortbult te zijn van de Vuil Afvoer Maatschappij in Wijster. De heuvel, afgedekt met schone aarde en gras, is met een hoogte van 50 meter het hoogste punt van Drenthe (Wikipedia). Op zich een heuveltje van niks, maar door het enthousiasme van Theo waren we allen erg benieuwd welke “ontberingen” ons te wachten stonden.
Om twaalf uur werd uit volle borst gezongen voor de jarige Marcel Hesselink en na de laatste ronde werden we “vriendelijk doch dringend” verzocht ons bedje op te zoeken. De volgende dag wachtte ons immers de “verschrikkelijke VAM-berg”!
Zaterdagochtend vertrokken we na het ontbijt tegen half tien richting Assen. Hier werden we op het TT-circuit naar een grote hal geleid van waaruit gestart werd voor de toertochten van 60, 90 en 120 kilometer. Het was een drukte van jewelste en ook het rondje op het circuit verliep lichtelijk chaotisch. Zo breed het circuit was, zo smal was de uitgang waar alle renners de baan moesten verlaten. Na deze “valse start” konden we in één grote groep vertrekken voor onze tocht. Na bijna 30 kilometer merkten we enige nervositeit bij Theo en zagen dat hij steeds verder opschoof naar de kop van de groep. De verklaring kwam al gauw … daar in de verte doemde hij op … de VAM-berg! Na twee keer goed kijken zagen we hem allemaal liggen en groot was dan ook de teleurstelling toen we niet richting de berg reden, maar linksaf bogen zonder aan de beklimming te beginnen.
De eerste stop was in Westerbork en daar bleken de flesjes sportdrank al allemaal op te zijn. Wel konden we hier onze bidons vullen en gingen we in twee groepjes verder. Na enige tijd werden we overvallen door een enorme hoosbui en moesten de regenjasjes een tijdje aan. Gelukkig konden deze later ook weer uit en kwamen de twee groepen weer bij elkaar, zodat we in de buurt van Eelde samen koffie met gebak konden halen. De laatste kilometers waren door de harde wind en regen nog best pittig. In de hal op het TT-circuit wachtte de beloning in de vorm van een flesje mineraalwater en een Vuelta-medaille.
Vervolgens hebben we ruim een half uur van de proloog meegemaakt en zijn toen weer naar Eext gefietst. Al met al bijna 170 kilometer op de teller die dag.
De barbecue was goed verzorgd en deze avond vonden sommigen pas erg laat (of vroeg in de ochtend) hun bedje.
Na het ontbijt van zondagochtend werden de spullen weer opgehaald door Frank en konden wij ons gereed maken voor de terugreis. Deze keer zat het weer niet mee; met de regenjasjes aan verlieten we Eext op weg naar huis. Ook de terugweg ging over Duitsland en in Emmen konden we een stukje over het wedstrijdparcours van de eerste Vuelta-etappe rijden. De koffie met gebak smaakten ook deze keer goed en tegen twee uur kwam thuisbasis Morshuis in zicht. Hier werd het weekend afgesloten met een kopje soep en een vertrouwd Grolschje (hoewel de Hertog Jan ook prima smaakte).
Al met al een gezellig en geslaagd fiets-weekend met een prima organisatie!
