Na ruim drie uur rijden bereiken we de plaats van bestemming; een rustig buurtje waar een ruime woning staat, waar we onze auto's rondom heen parkeren. Terwijl Marc en Martin de sleutels gaan halen, inspecteren wij alvast de locatie en de tuin waarin een echte kersenboom staat. Blijkbaar hangen de kersen niet al te hoog, want ook Peter komt met een handje vol aanlopen.
Als Marc en Martin met de sleutels terugkeren, arriveren ook de eigenaren van het huisje. Deze reageren erg enthousiast op het groten aantal fietsen dat we hebben meegebracht en de grote vaten bier die net uit de auto worden gehaald. Er worden door hen enkele foto's gemaakt, die ze misschien wel willen gebruiken ter promotie van hun verhuurobject.
De ontvangst is goed; op de tafel staat een flink aantal kleine flesjes "schnaps" als welkomstdrankje voor ons klaar. Nadat iedereen een kamer heeft uitgezocht is het tijd voor een biertje en even later gaan we een hapje eten. Voor de vrijdag staat pasta op het menu; overheerlijke bami en nasi met saté. De rest van de avond wordt gezellig gekletst en gedronken en tegen één uur ligt iedereen op bed.
De volgende ochtend klinkt al vroeg het "Guten Morgen Sonnenschein" uit de speakers van de meegebrachte radio en starten we na het ontbijt vol goede moed voor de geplande tochten. Eddy, Marcel, Niek en Peter vertrekken op de MTB en de rest pakt de racefiets en maakt zich klaar voor een tocht van zo'n 150 kilometer. Na nog geen uur rijden verdwijnt het zonnetje en begint het te regenen. Aangezien vrijwel iedereen 's ochtends zonder regenkleding en met korte mouwtjes is vertrokken, verstrakken de meeste gezichten en valt hier en daar een krachtterm. Eindelijk bereiken we een geschikte rustplaats waar we aanleggen voor een kop koffie en gebak. De restauranthouder, die niet op zoveel gasten heeft gerekend, haast zich naar de dichtstbijzijnde bakkerij om taart voor ons te halen. Deze wordt in flinke porties op tafel gezet en gulzig naar binnen gewerkt. De "föhn" in het toilet draait overuren als een aantal renners daar hun helmen, sokken en schoenen gaan drogen. Als we weer willen vertrekken is het nog steeds niet droog. Inmiddels is Gerrit met de bus ook gearriveerd, maar lang niet iedereen heeft regenkleding meegenomen. Het zag er vanochtend immers zo mooi uit! Dan ontdekt iemand een klein sportzaakje aan de overkant van het restaurant waar ook regenjacks worden verkocht. De eigenaar van de zaak weet niet wat hij hoort als ineens zo'n 6 á 7 wielrenners om een regenjas vragen. Hij doet goede zaken en heeft hiermee al vrijwel zijn gehele zomeromzet binnen!
Na ruim 90 kilometer splitst de groep zich in tweeën. Zes renners kiezen hier voor de snelste weg terug naar het huisje, terwijl de overige 9 een extra lus maken van ongeveer 20 kilometer. Onderweg moet nog een pittige klim (13%) worden bedwongen, voordat de eindbestemming wordt bereikt. Even later komen vier besmeurde personen, met grappige "regenrokjes" aangereden. We moeten drie keer kijken voordat we de MTB'ers herkennen; ook zij hebben het niet droog gehouden!
Nadat iedereen heeft gedoucht en zich heeft omgekleed, gaan we gezellig om de tafel zitten en delen onze belevenissen van de dag. Niet veel later worden enkele heerlijke salades op tafel gezet, gevolgd door stokbroodjes en vlees van de barbecue. Alles wordt opgebakken; de laatste restjes gaan de koelkast in. Iedereen is behoorlijk vermoeid van de dag en iemand doet een gewaagde voorspelling: "dat wordt niet laat vanavond; iedereen ligt er tegen twaalf uur wel in!". Degene die deze voorspelling doet zal bij de Tourpoule geen hoge ogen gooien, want rond middernacht wordt er nog volop gelachen, gedronken en meegezongen met de muziek. Terwijl een aantal mensen al op bed ligt, schijnt er nog een soort dansvoorstelling te zijn geweest. Eentje met hindernissen, waarbij twee tafels een speciale rol hebben gespeeld. Het schijnt dat een deel van de voorstelling is gefilmd; misschien verschijnen de beelden nog wel eens op YouTube of bij "Holland got talent".
Als we zondagochtend uit het raam kijken regent het alweer. We plannen een rit van 90 kilometer voor de wielrenners, terwijl de MTB'ers op pad gaan voor hun eigen tocht in de omgeving. Martin en Niek fietsen vandaag niet meer mee; zij vertrekken eerder huiswaarts waar zij familieverplichtingen hebben. Als we willen vertrekken voor de tocht is het opgehouden met regenen. Vol goede moed vertrekken we voor een mooie tocht, maar ook vandaag zit het ons niet mee; helaas begint het weer te regenen. Tijdens de koffiestop herhaalt zich het ritueel van de zaterdag; natte kleding op de banken en een föhn in de toilet die op maximum volume draait. Opvallend aan dit restaurant is dat alles nogal groot uitvalt: het gebak, de koppen koffie en ook de bediendes. ;-)
Rond half twee zijn we weer terug bij het huisje en wordt begonnen aan de eindschoonmaak. Martin en Niek hebben al het nodige voorwerk verricht, zodat we na een uurtje huiswaarts kunnen. Tegen half zes komt thuisbasis Morshuis in zicht en hier drinken we gezamenlijk een afscheidsbiertje en krijgen we een heerlijke warme hap voorgeschoteld.
Ondanks het slechte weer hebben we er samen een geslaagd weekend van gemaakt!
